Koning Bhumibol
Intussen al ruim twee weken op avontuur in Thailand. Voordat ik vertrok hoorde ik op het journaal dat de langstzittende koning, de koning van Thailand, koning Bhumibol was komen te overlijden. Een gevolg was dat er in Europa een negatief reisadvies werd afgegeven voor mensen die naar Thailand wilden reizen. Hierdoor staat menig hotel leeg en zijn de ruim vertegenwoordigde restaurants maar halfvol. Je begrijpt wat voor een invloed dit heeft voor de bevolking hier. Toen ik in Bangkok was kwam ik bij toeval op de plek waar de Thai de laatste eer aan hun koning konden bewijzen. De liefde voor deze koning is haast niet voor te stellen voor ons westerlingen. Het schijnt dat 98 procent van de Thai een bezoek brengen aan Bangkok om hun verdriet en liefde te tonen aan de overleden koning. Dus ook de allerarmsten die duizenden kilometers verderop wonen. Rondom deze plechtigheid werd gratis eten en drinken uitgedeeld en toeristen waren van harte welkom. Echter werd er geen rekening gehouden met mijn Hollandse strotje en was het eten op zijn zachts gezegd; vrij pittig. Op grote borden langs de wegen staan borden met een afbeelding van de koning, mensen dragen veel zwarte kleding, ze dragen een zwarte strik op hun borst en elk maar een beetje belangrijk gebouw is versierd met zwarte en witte doeken, werkelijk door heel Thailand. Duizenden kilometers aan zwarte en witte doeken dus. Op de televisie is om de enkele minuut een afbeelding van de koning te zien en zelfs in de bioscoop moeten mensen voordat de film begint gaan staan om hun liefde voor de koning te tonen. Verder heb je er als toerist weinig mee te maken, de feesten gaan gewoon door en de alcohol vloeit rijkelijk. Het enige waarvoor je moet waken is om nooit negatief te spreken over de koning, de liefde voor de man is groot, erg groot.
Ladyboys, transgenders en transseksuelen
Waar Thailand bij veel mensen in het Westen bekend om staat zijn de meisjes met ‘iets extra’s’. Ik wist nooit zo goed wat ik me hierbij moest voorstellen. Zijn het meisjes met een piemel of jongens met borsten. Of beide? Of beide niet? En hoe betalen ze een operatie? Zitten ze in de prostitutie of hebben ze daar niks mee te maken? Eigenlijk ben ik er nog steeds niet achter. Gisteravond heb ik wel een zin uitgesproken waarvan ik nooit gedacht had het te zeggen; ‘Ik geloof dat ik de piemel van dat meisje door haar rokje heen kan zien”. Echter heb ik nog weinig contact met deze mensen gehad, het is niet dat ik er bang voor ben maar het staat zo ver van me af. Wel weet ik dat menig zogenaamde ‘hetero-mannen’ hier een spannende tijd doorbrengen in Thailand. De openheid waarmee dit gebeurd is aan de ene kant bewonderenswaardig en fijn. Aan de andere kant blijft prostitutie in Thailand illegaal en zou ik liever zien dat de dames/jongens een ‘normale’ baan hebben.
Eenzaamheid
Voordat ik vertrok vanuit Nederland heb ik me enorme zorgen gemaakt. Ga ik me wel goed voelen in m’n eentje aan de andere kant van de wereld? Ontmoet ik wel mensen waarmee ik het kan vinden? Is mijn Engels wel goed genoeg om me te kunnen redden in elke omstandigheid? Voel ik me niet eenzaam? Wil ik wel rondreizen of lange tijd op één plaats blijven? Ik ben nu achttien dagen onderweg en heb me nog geen dag eenzaam gevoeld. Het gaat uitstekend. Ik ben ‘vrienden’ geworden met mensen uit Chili, Brazilië, USA, Canada en Nederland. Die laatste is wel een fijne groep. Gewoon je eigen taal spreken en grapjes maken die niet compleet verkeerd opgevat worden. Intussen heb ik afgesproken met mijn schoonfamilie ten noorden van Phuket en nu in Chiang Mai met twee bekenden uit Friesland. Ik voel me elke dag goed en heb nog totaal geen last van heimwee.
Massaaaaaggeeeeee 350 Bath!
Op elke hoek van elke straat in elke stad van heel Thailand is wel een massagesalon. De louche salons sla ik over en heb me nu twee keer laten masseren bij een professionele salon. Wat een heerlijkheid! Het is jammer dat deze ontspanning in Nederland zo achterlijk duur is want werkelijk iedereen knapt op van een goede massage. Deze week heb ik een massage genomen aan het strand van Khao Lak, samen met mijn Nederlandse reisgenoot. Voor 7.50 euro zijn we beide ruim 70 minuten onder handen genomen. Dit werkt zó ontspannend dat ik mezelf af en toe wakker moest houden om niet heerlijk in te dommelen. Daarna een koud biertje op het strand even even de zee ingesprongen, hemels!
Scooter
Afgelopen week hebben Hetty, Robbert en ik een scooter gehuurd en zijn we op pad gegaan. Door kronkelige bergwegen dwars door de groene jungle van Thailand. Langs plantages, dorpjes en bijna opgedroogde riviertjes lieten we ons gevoel de weg bepalen. Wat een ultiem gevoel van vrijheid, maar ook gevaarlijk. Omdat Thailand in het verleden in Britse handen is geweest rijden de mensen hier nog altijd aan de linker kant van de weg. Samen met de inhaalmanoeuvres en kuilen in de weg zorgde dit ervoor dat je geen seconde je ogen van de weg kon houden. Tanken ging met een oude drankfles gevuld met benzine te koop langs de kant van de weg. Terug bij het hotel hadden we een afstand van 114 kilometer afgelegd, wat een lekkere dag!
Alcohol en stappen
In elke reisgids staat een bepaald bedrag dat je -als je zuinig leeft- ongeveer kwijt bent tijdens een wereldreis. Je kan dit bedrag omhoog schroeven als je houdt van een biertje en graag op stap gaat. Ik ben erachter dat op stap gaan een van de beste manieren is om nieuwe mensen te leren kennen en dat dit vrijwel altijd gepaard gaat met een biertje. Of twee. Of drie. En nee, geen fluitje, een fles van 650 ml. Dan komen er nog -zoals ik in mijn vorige blog beschreef- de zogenoemde ‘buckets’ bij. Een emmer gevuld met sterkte drank zoals rum of wodka, frisdrank en ijs en wat rietjes. Ook al deel je een bucket met meerdere mensen, een kater is geheid het gevolg. Gisteren ben ik naar een discotheek geweest waar de alcohol ook rijkelijk vloeide. Snoeigoede muziek, knappe mensen en alle aandacht van de Thai. Met een ventilator op je snufferd kan ik me slechtere manieren bedenken om mijn avonden te spenderen, proost!
