The Thailand souvenir – verkeersongelukken
Toen ik afgelopen week met 100km/pu over de Thaise snelweg zoefde realiseerde ik me maar al te goed dat als ik – om wat voor reden dan ook – zou vallen dat het dan einde verhaal zou zijn. In het verleden ben ik wel in landen geweest waar ik het verkeer een veel grotere chaos vond dan hier in Thailand. Persoonlijk vond ik Egypte of Sri lanka veel chaotischer. Tóch heb ik even de cijfers opgezocht en het blijkt dat Thailand op nummer drie staat op het gebied van meeste verkeersdoden, ter wereld! Gisteren werd ik ook met m’n neus op de feiten gedrukt toen bleek dat een meisje – die ik hier heb leren kennen – met haar scooter op een auto is gereden en nog steeds in het ziekenhuis ligt met meerdere gebroken ribben. Ook toen ik mijn nieuwe dorm-genoot uit Engeland ontmoette leidde het gesprek al snel richting het verkeer. Op zijn benen had hij gigantische wonden omdat hij van een scooter was gevallen. Wonden zo groot als een rugbybal. Er zijn blijkbaar zóveel toeristen die te maken krijgen met een verkeersongeval dat er zelfs een naam voor bestaat; ‘The Thailand souvenir’. Desalniettemin is scooterrijder echt geweldig en moet je je op reis nooit laten leiden door angst.
Leve de koning!
In mijn vorige blog refereerde ik al aan het feit dat de koning van Thailand is komen te overlijden en dat hij bij de Thai zeker nog niet vergeten is. Dit bleek wel toen ik gisteren naar de grootste shoppingmall van Chiang Mai ging. Naast de enorme foto’s van de koning op billboards, de afbeeldingen op televisies en zelfs op de pinautomaten was dit ook in de bioscoop het geval. Al een paar dagen voel ik me wat ziek dus ik besloot na het ‘shoppen’ een film te gaan kijken. Na de previews stond het gehele publiek van de bioscoopzaal op en werden er foto’s van de koning zijn leven getoond. Op de achtergrond werkelijk prachtige klassieke muziek en het publiek was muisstil. Na enkele minuten werd het gebeuren afgesloten met een liefdeswens voor de koning en kon de film beginnen. Ik had weer eens niet goed opgelet en zat bij een spin-of van de StarWars-films. Wat een kutfilm. Na welgeteld 45 minuten stond ik weer buiten. Het ‘shoppen’ was ook shit. Aankopen: kop koffie, pizza en een flesje water.
Dag dag Thailand
Over enkele dagen zit er alweer een maand in Thailand op. Mijn plan was nooit om langer dan een maand in Thailand te verblijven maar het is me erg goed bevallen dus enkele dagen voor het einde van mijn visum vervolg ik mijn reis, en wel naar het Oosten. Morgenvroeg zal ik met een busje naar een grensdorp tussen Thailand en Laos worden gebracht en zal ik daar een nacht slapen om de volgende dag op een slow boat te stappen. Deze boot zal mij over de Mekong rivier, dwars door de Thaise en Laotiaanse jungle naar het midden van Laos brengen. Ik kijk hier erg naar uit maar vind het ook erg spannend om weer m’n vaste plekje in Chiang Mai en de gemaakte vrienden hier te verlaten. De Mekong schijnt de op vier na grootste rivier ter wereld te zijn, ik zal een kilometer of 500 van deze rivier bevaren. Wat ik in de binnenlanden van Laos moet? Geen flauw idee!
Partytijger
Het laatste dat ik even kwijt moet over Thailand: wat kan je hier goed stappen! Vooral in de toeristische gebieden is er een overvloed aan clubs, bars, restaurants en een combinatie hiervan. Als backpacker moet je op elke cent letten en is uitgaan meteen het duurste van alles wat je op een dag doet. Maar het is het waard. Bier is relatief duur. Een 660 cl Chiang is 100 Baht, wat neerkomt op ongeveer tweeënhalve euro. Klinkt niet zo duur, maar er gaat geen dag voorbij dat je als backpacker niet drinkt. Sterke drank is spotgoedkoop, helaas. De verdomde buckets met sterke drank zijn op het moment zelf erg lekker maar de ochtend erna ben je toch het liefst in je eigen huis en in je eigen bed. De Aziaten doen wel rustig aan met drank, niet zo gek als de Europeanen en dan in het bijzonder de Britten. Vooral Britse meisjes weten de bars wel te vinden en zuipen zich helemaal een ongeluk. Roodverbrand, onder de wonden en blauwe plekken en voeten met de kleur van asfalt waggelen ze rond op zoek naar aandacht en seks. Ik zie de lol er wel van in maar ze zijn hier niet om de Thaise cultuur op te snuiven. Over snuiven gesproken, aan drugs hier geen gebrek. Twee weken geleden zelfs een barman die mij het menu liet zien met daarnaast een briefje met de keuze uit MDMA, coke, wiet en XTC. Ik kijk wel drie keer uit. Als ik denk aan de beelden van tv-programma’s over mensen die in Thailand in de gevangenis zitten dan lijkt het me handiger om vriendelijk te bedanken en het lekker te houden bij een koud biertje. Wederom, proost!
