Bye bye drukte, hello paradise! Agra – New Delhi – Kochi

Lieve bloggers, sorry dat we jullie zo lang in de steek hebben gelaten. Dit komt natuurlijk niet doordat we de hele tijd op onze luie reet hebben gezeten. Integendeel, we hebben zoveel gedaan dat schrijven erbij in is geschoten. Wel hebben we al jullie leuke reacties gelezen, dit vinden we natuurlijk heel erg leuk. Bedankt! Inmiddels hebben we Agra en Delhi achter ons gelaten en zitten we nu in een gebied dat God’s own country heet: de staat Kerala in het zuiden van het land… één grote oase vol palmen, heerlijke vis en vooral geen getoeter.

Taj Mahal

Over Agra kunnen we kort zijn… hier hoef je alleen maar heen voor de Taj Mahal, een van de zeven wereldwonderen. Het 81 meter hoge witte mausoleum is een lust voor het oog. Helaas is het hele gebied rondom de Taj Mahal erg toeristisch en verpesten ze (vooral Franse toerisen) je foto en humeur met hun ‘s’il faut plaît’, plus gebaar dat je aan de kant moet. Het is jammer voor die mensen dat wij geen Frans verstaan in Azië. ‘s Avonds zijn we naar de overkant van de rivier geweest om een magische zonsondergang tegenover de Taj Mahal te zien. Zelfs voor dit sobere park, waar verder niets te zien was en hekken het uitzicht verpesten, werd entree gevraagd, voor ‘foreigners’ een tienvoud van wat de Indiërs betalen. Een kwartier voor de officiële zonsondergang verdween de zon in de dikke laag smog. Twee dagen waren we in Agra, maar een halve dag was ook wel genoeg geweest.

Delhi

Delhi was wel leuker dan gedacht. Bij aankomst in deze meest luchtvervuilde stad ter wereld waren de vieze uitlaatgassen inderdaad niet om uit te houden, maar dat bleek gelukkig plaatselijk. Wij zaten in een prima wijkje (Paharganj) met veel leuke bazaars en een heerlijk hotel in een rustig steegje. Op de vele rooftopterrasjes aan de toeristische Main Bazaar Road kon je gerust een biertje drinken. Vergeleken met Mumbai is het hier dus veel beter uit te houden. De enige bezienswaardigheid die we hebben bezocht is de Akshardham tempel: een nog maar 12 jaar oud complex dat in het teken staat van Swaminarayan, een sleutelfiguur binnen het Hindoeïsme en een incarnatie van de Hindoestaanse God. Met een bootje maakten we een reis in de wereld van het Hindoeïsme. De poppen die hiervoor werden gebruikt, leken levensecht. Het deed heel erg denken aan de Fata Morgana in de Efteling. Het meest opvallende aan het hele complex is nog wel dat er vrijwel niets meegenomen kon worden en het nemen van foto’s strikt maar dan ook écht strikt verboden was. Met een uitgebreide fouilleeractie bleek het deze keer echt onmogelijk om een telefoon mee te smokkelen. Ook werden we bij het afgeven van de tassen op een foto gezet met een verklaring dat er geen camera in zat. Indiase bureaucratie pur sang.

Vliegen naar Kochi

Delhi was onze laatste stop in Noord-India. Om echte rust en natuurschoon te ervaren, vlogen we van Delhi naar Kochi in het zuiden van het land. Op het kleine vliegveld van Kochi hadden we direct onze backpacks, maar konden we vervolgens ruim anderhalf uur op de bus wachten. Gelukkig kwam hij uiteindelijk toch nog opdagen. Dat is ook altijd maar de vraag in India. Van de antwoorden van het personeel hoef je in elk geval niet klakkeloos uit te gaan: die vertellen allemaal wat anders. Na een lange rit met de bus en een korte met de taxi, kwamen we laat in de avond aan in onze homestay, waar we, zoals de naam al zegt, bij mensen thuis sliepen. Restaurantjes waren al gesloten, maar het was heerlijk om weer even gewoon midden op de weg te kunnen lopen zonder het risico overreden te worden. Uiteindelijk bestond ons diner uit chips en een ijsje.

Spleet in je .. broek

De volgende dag bezochten we ons stadje, Fort Kochi, dat bekend staat om de enorme visnetten die handmatig bediend worden via een hijsmechanisme met stenen aan touwen. Het stadje is al vele malen in bezit geweest van Europese landen. Zo is het van de Portugezen, de Britten en… de Nederlanders geweest. De VOC had er een handelspost voor peper en kaneel tussen 1663 en 1795. Er zijn nog veel sporen van dit kolonieverleden zichtbaar. Zo is er een Dutch palace, een Dutch cemetery en een Dutch museum te vinden. Zoals met meer plekken is gebeurd, werd Fort Kochi voor waarschijnlijk een habbekrats verkocht aan de Britten. Maar uiteindelijk was het niet meer dan 2 uur bezoeken waard. Dat kwam deze keer goed uit, want de scheur in mijn nieuwe 2-euro-broek groeide met de minuut en daarom verscholen we ons maar in een restaurantje waar we ons tegoed deden aan visgerechten, dé specialiteit van Kerala. De vissoep was goddelijk en ook van de sea food met rijst, opgediend op een groot bananenblad, lieten we geen graat over. Met een sjaal om de kont, liepen we vervolgens naar het theater, waar die middag een voorstelling van Kalaripayattu gehouden werd. Dit is een eeuwenoude vechtsport die wordt gezien als de moeder van de martial arts. We hoopten op spectaculaire scènes, maar het werd een slaapverwekkende show. Als eersten verlieten we de zaal om via de ferry naar het naastgelegen Ernakulem te reizen, waar een super deluxe hotel ons stond op te wachten met een zwembad op het dak. Heerlijk!

Bloody hot

Het is hier in Kochi heel erg heet. De temperatuur is met ruim 30 graden iets lager dan in het noorden, maar omdat de luchtvochtigheid erg hoog is, is het drukkend warm en is elke vorm van actie uitputtend. Op de tweede dag in Kerala maakten we een tour door de backwaters, iets wat nog hoog op onze sightseeing lijstjes stond. De Duitsers die we die ochtend hadden ontmoet zeiden dat de tour zeer ‘langweilig’ was, dus we waren een klein beetje huiverig voor wat er ging komen, vooral na het vechtshowdebacle. Maar het was prachtig! Zo ver je kon kijken, zag je water en ontelbare palmbomen en hier een daar voer een bootje. Ondertussen meerden we aan om een kijkje te nemen bij lokale ambachten. Zo hebben we gezien en zelf geprobeerd hoe touw vrij eenvoudig van losse kokosnootvezels gemaakt werd. Een vegetarische maaltijd, wederom op bananenblad mocht niet ontbreken en bijna op het einde hebben we nog een Bengaalse varaan gezien!

Het was de bedoeling om hierna de binnenlanden van Kerala in te gaan, maar door de drukkende warmte en regenval in de bergen besloten we het hoofdstuk Kerala af te sluiten. ‘s Nachts bracht de slaaptrein ons naar het paradijselijke Palolem Beach in Goa.

10 gedachten over “Bye bye drukte, hello paradise! Agra – New Delhi – Kochi”

  1. Monique Altena

    Wat een leuke blog weer! Heerlijk eten, leuke bezichtigingen die helaas soms tegenvallen. En ach een scheur in je broek…haha mooie oplossing toch met een sjaal! Nu snel julle laatste blog lezen.

  2. Haha, loop je daar met een gescheurde broek: Hilarisch! Dan ben je blij dat je in India bent waar je niemand kent Wat maken jullie veel leuke en memorabele dingen mee!

  3. Wat weer een leuk verhaal. Snuif alles in je op want voor dat je erom denkt zit je weer in de dagelijkse sfeer van ploeteren, studeren etc. Lees niets over buikklachten etc. Hopelijk zijn jullie inmiddels immuun geworden voor aanvallen van die enge bacterieën. Hier wordt het zo langzamerhand ook (heel voorzichtig) lente. Nonna is volop in de tuin bezig en nonno doet het zware werk. Jullie hebben met succes het mooie weer deze kant op geblazen waarvoor dank!!!!

  4. Ha Indiagangers, wat hebben jullie er weer een sfeervolverhaal van gemaakt, incl die prachtige foto’s en hier en daar een stukje geschiedenis! Het leest als een boek en het voelt echt alsof ik er ook ben. De indrukken, de diverse sferen, de geuren, de warmte, de geluiden die jullie daar ervaren, Heel mooi! Zo maken wij hier in Holland het allemaal ook een beetje met jullie mee 🙂 Dank en geniet nog even verder in Goa!

  5. Lekker eten, zon en een mooi uitzicht. En iemand om het mee te beleven. Dat is alles wat je nodig hebt 🙂

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven