Nou, wie had dat gedacht?! Ik ben dus zwanger!

Op 20 oktober had ik een positieve test in mijn handen. Bernd was nog aan het werk dus ik kon het nog met niemand delen. Gelukkig kwam Bernd eerder thuis omdat hij ’s middags naar Den Haag moest. Ik had de positieve test in een bakje gedaan en gezegd dat hij even op de bank moest gaan zitten. Hij kon het ook niet geloven en was ook ontzettend blij!! Vrij snel moest Bernd weg en moest hij dus ook z’n mond houden, best moeilijk!

Ik ben zo snel mogelijk naar m’n moeder gerend en heb het haar verteld. Ze is natuurlijk ook super blij voor ons (en een beetje voor zichzelf)! Daarna het aan mijn vader verteld, wederom super blij!

’s Avonds ging ik bij een vriendin eten. Zo lastig om dan niks te zeggen, want iedereen vraagt er naar. Toch gelukkig mijn mond kunnen houden.

Zondag 7 oktober ging ik met een vriendin lunchen. Ik had haar al lange tijd niet gezien dus ik moest haar even updaten over de IUI en wat we de zomer hadden gedaan. Na daar zo’n 20 minuten over gekletst te hebben vroeg ik haar voorzichtig hoe zij en haar vriend tegenover kinderen staan. Ze zei dat ze het bijna niet durfde te vertellen maar dat zij wel zwanger was…. Wat er toen door mijn hoofd ging… 10 dingen tegelijk. Natuurlijk dat ik het fantastisch voor haar vind, maar ook dat we tegelijk zwanger zijn! Moet ik het nu wel of niet vertellen? Toen hakte ik de knoop door en riep in tranen “ik ook!”. We stonden beide bijna te janken, beide super blij! Voor onszelf en voor elkaar.

Uiteraard wilden we het mijn schoonmoeder ook graag vertellen. Ook omdat zij natuurlijk mee is geweest naar Gent. Dit hebben we dus ook snel gedaan.

Omdat ik in verband met mijn endometriose een grotere kans heb op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kreeg ik een vroege echo. Dit was op 8 november, in het ziekenhuis. Gelukkig is alles goed! Het groeit in de baarmoeder en verder ziet het er ook goed uit. Verdere onderzoeken en echo’s wil ik graag bij de verloskundige doen, wat gewoon kan. Het ziekenhuis voelt voor mij alsof wij anders zijn dan andere stellen en dat zijn we niet meer.

De enige klachten die ik tot nu toe heb zijn dat ik enorm last van mijn darmen heb. Ik zit elke nacht minstens een half uur op het toilet. Ik ben ook zo opgezet dat mijn broeken niet meer passen…

Op 17 november hebben we ook al de tweede echo gehad. Gelukkig weer alles helemaal goed. Het hartje van de baby klopt!

De derde echo hadden we op 15 december, vandaag ben ik volgens de berekening van de verloskundige precies 11 weken zwanger en dus 6 juli 2022 uitgerekend. Tijdens de echo zagen we al echt een mini-mensje. Armpjes en beentjes, zelfs teentjes konden we al zien. Het hartje konden we deze keer ook horen.

Gelukkig zijn de darmklachten bij ongeveer 10-11 weken verdwenen. De overige klachten komen en gaan, af en toe misselijk, af en toe een dag extreem moe… Ik slaap wel echt minder goed. Maar over het algemeen vind ik dat het super goed gaat!

Op 17 november weer naar het ziekenhuis geweest, deze keer om bloed te prikken voor de NIPT. Hieraan kunnen ze zien of het kindje het syndroom van Down, Edwards of Patau heeft. De dag voor kerst kregen we de uitslag, alles goed!! Wij kunnen dus met een gerust hart de feestdagen vieren. Onze laatste kerst met z’n tweetjes.

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!