Aangezien ik weer ongesteld was geworden gingen we opnieuw het traject in. Ziekenhuis bellen… Afspraken maken… Prikken… Het begint nu al te wennen, en toch went het ook weer niet.

De Menopur spuiten vind ik nooit zo’n probleem. Het doet niet echt pijn, het is zo gedaan eigenlijk. De Pregnyl is een stuk onprettiger. Deze brand na het spuiten en deze keer heb ik er ook een gigantische blauwe plek aan over gehouden, heel onprettig. Want deze zit er nu, meer dan 2 weken later, nog steeds een klein beetje.

De echo was deze keer onprettig. Je moet dan in zo’n stoel gaan liggen waar je met je benen wijd zit. De eerste keer gaf de gynaecoloog netjes aan wat er allemaal ging gebeuren. Nu duwde ze het echoapparaat zo naar binnen, daar schrok ik eigenlijk best wel van. Gelukkig heb ik weer 2 goede follikels, van 19 en 15 mm.

2 dagen later hadden we de inseminatie. Alles was weer super goed, het zaad van mijn vriend kreeg deze keer score 10,4 (de vorige keer zelfs 25,1), en dat hoeft maar boven de 1 te zijn. Ook was alles goed doorbloed en zag het er weer heel goed uit. Dus we hadden weer goede hoop!

Toch had ik gedurende de wachtweken niet het idee dat het gelukt was, de vorige keer had ik dat meer. Na vannacht weer helse pijnen te hebben gehad ben ik vandaag inderdaad weer ongesteld geworden. Bummer 🙁

Ik moet toegeven dat ik het nu al zwaarder begin te vinden dan poging 1. Ik hoop zoooo dat driemaal scheepsrecht is…!