Dag van de stilte
De afgelopen maanden heb ik maar liefst drie keer oud en nieuw gevierd. De eerste was het oud en nieuw dat ik gewend ben, dit keer met Timon in Vietnam. De tweede was het Chinees nieuwjaar in Maleisië en afgelopen week het hindoeïstisch nieuwjaar in Indonesië. De avond vóór het nieuwjaar wordt Ogoh-Ogoh gehouden, hierbij worden grote poppen rondgedragen die de boze geesten verbeelden. Leuk om te zien, niet spectaculair. De volgende dag om zes uur in de morgen tot een etmaal daarna is het Nyepi, een dag van absolute stilte.
Het is de bedoeling dat mensen mediteren en vasten en dat boze geesten denken dat Bali verlaten is. (Bij)gelovig als de Balinezen zijn wordt deze stilte zeer serieus genomen. Ik dacht aanvankelijk dat door het toerisme het allemaal wel mee zou vallen… verkeerd gedacht. Men werd geacht thuis te blijven met de lichten uit en de gordijnen dicht. Het razende verkeer was volledig verdwenen. Geen auto’s, scooters, motoren, helemaal niemand. Gemotoriseerd verkeer is verboden, evenals water koken, hard praten, werken indien onnodig, de televisieverbinding lag eruit en werkelijk alles was gesloten. Winkels, restaurants en zelfs het vliegveld. Op Nyepi is het onmogelijk om op Bali te geraken per boot of vliegtuig, het complete eiland is afgesloten. Het enige gebouw dat geopend was, was het ziekenhuis. In de nacht was het hele eiland donker met een schitterende sterrenhemel tot gevolg. Het doven van de lichten is het hele idee achter Nyepi omdat de boze geesten het eiland niet kunnen zien, en wat je niet kunt zien is er niet… Iedereen die ik heb gesproken over dit ‘feest’ heeft zich stierlijk verveeld. Ik nomineer deze dag dan ook tot de saaiste feestdag ooit. Beste wensen!
Ach ‘kassian’, ’t is voorbij.
Het moment is daar, mijn reis loopt bijna ten einde. Als afsluiter zal ik nog vijf dagen rondhuppelen in de wereldstad Hong Kong en vervolgens met een tussenlanding in Moskou op 5 april terugkeren naar Nederland. Wat heb ik de afgelopen achttien weken veel gezien, gedaan en beleefd. Het moment dat ik vertrok vanuit Leeuwarden voelt als jaren geleden, en tegelijk als vorige week. Wat was ik bang. Het moment dat ik mijn slaapkamerdeur voor de laatste keer dichttrok vloeide er een gevoel van angst en pure paniek door mijn lichaam en als Hidde er niet was geweest was ik mooi thuisgebleven. Duizendmaal dank voor het rustig blijven en overhalen wél te gaan! Toen ik eenmaal enkele dagen in de Thaise hoofdstad Bangkok was verdween de angst en begon het avontuur. Als mensen mij vroegen hoelang ik weg zou blijven gaf ik telkens een vaag antwoord; “weet ik nog niet”, “als het niet meer leuk is, dan ga ik terug”, maar het is me meegevallen, het was geweldig. In Nederland zou ik niet snel alleen uiteten gaan, mensen vinden het raar en ik voel me ongemakkelijk, dit is helemaal weg. Ik ben de afgelopen maanden veel alleen geweest. Soms kwam het zo uit dat er geen andere backpackers in een hostel waren of degene die ik net had ontmoet – en waar het mee klikte – verteld dat hij of zij de volgende morgen vertrekt naar een ander een of ander ver oord, je leert ermee omgaan. Het alleen reizen is heerlijk, je hoeft niets te overleggen, geen rekening te houden met anderen en als je toch gezelschap wilt dan is dat in een hostel of bar zo geregeld. Ik heb fantastische mensen ontmoet, soms voor een dag, soms voor een week en sommige zelfs geschikt om een vriendschap mee te onderhouden. Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn, er zijn ook dingen die ronduit kut zijn. Vieze hostels, slechte bedden, wachten, vertraging, hitte, hoofdpijn, onbeschofte Australiërs, wondjes op voeten, nekpijn, ontstoken ogen… laten we positief blijven. Wat ik me al wel realiseerde, maar wat toch al snel duidelijk wordt als je een lange tijd weg bent bij je vrienden en familie; hun leven gaat door. Het idee dat alleen je allerbeste vrienden en je familie betrokken zijn bij je reis en je leven kan best confronterend zijn. Vrienden waarvan je zou ‘verwachten’ dat ze je elke dag huilend opbellen met de mededeling dat ze je missen, vergeet het maar. Ik stel net zo veel of weinig voor als ieder ander en misschien is dat maar goed ook. Wat mij wel enorm goed deed was het feit dat mijn ouders mij op Bali hebben bezocht. Ineens is het niet meer ‘mijn’ reis naar Bali, maar ‘onze’ reis naar Bali, dit was een heel aparte ervaring. Mijn lieve ouders hebben me in de watten gelegd en ik had een heerlijke tweepersoons kamer helemaal voor mijzelf. Wel wat anders dan de plekken waar ik afgelopen maanden heb geslapen. In Laos heb ik op een gegeven moment zelfs geslapen in een massagesalon, op een matrasje op de grond, samen met vijf lawaaiige Chinezen. Of die keer in de trein van noord naar zuid-Vietnam, mijn smerigste treinreis ooit. Zulke rare dingen meegemaakt… In Cambodja; of we voor 150 Amerikaanse dollars met een bazooka op een koe wilden schieten. Of in Maleisië; waar een hele kroeg vol mannen aandachtig naar een ongelooflijk vals zingend karaoke-meisje aan het luisteren was. Of in Brunei; waar de steenrijke sultan met z’n heli over me heen vloog. Of in Indonesië; waar een paar jongens mij probeerden te beroven en ik de hand van een van hen al om mijn telefoon in m’n broekzak voelde en ik uit pure reactie hem in de houdgreep hield met de tekst: “Never do that again”. Ik leg het allemaal nog wel eens uit…
Grab ’n Uber or Go-jek
Veel mensen hebben vast wel eens van de taxidienst ‘Uber’ gehoord. Via een app op je telefoon geef je aan waar je opgepikt wilt worden en waar je heen wilt. Je kunt gelijk zien wat het kost, de taxi’s zijn er meestal in enkele minuten en je kunt niet tot moeilijk genaaid worden. Uitvinding van de eeuw wat mij betreft. De reiziger kan kiezen tussen een motortaxi, een normale auto, een taxi-auto, een limousine, een 4-WD en toen ik vorig jaar in Dubai was kon ik zelfs een helikopter bestellen. Groot voordeel van deze dienst is dat je met creditcard of cash kan betalen en dat de chauffeurs je niet zullen oplichten omdat je ze na de rit kan beoordelen met één tot en met vijf sterren. In Nederland is de dienst verboden omdat het de doodsteek voor ‘normale’ taxi’s zou zijn. Nét goed als je het mij vraagt. Wereldwijd hebben taxichauffeurs hun eigen glazen ingegooid door mensen op te lichten, onbeleefd en onbeschoft te zijn of om een veel te hoog bedrag voor de rit te vragen. Andere kant van de medaille; 31% van de inkomsten van elke rit gaat naar het bedrijf en de machtspositie van de bedrijven kan enorm uit de hand lopen. Trouwens, het is stukken goedkoper dan reguliere taxi’s. Go-jek werkt alleen in Indonesië maar zal ook in Nederland snel zijn intrede maken. Via deze app kun je niet alleen taxi’s bestellen, maar ook je boodschappen en zelfs een masseuse kan je naar je toe laten komen. Ideaal voor hele luie mensen…
Goedkoop vliegen! Hoe dan?
Eigenlijk had ik nog graag wat meer willen zien van Indonesië. Java en Sumatra, Jakarta en Ambon, meteen ook maar naar Papoea-Nieuw-Guinea en wat eilanden in de stille oceaan. Op de terugreis wilde ik eigenlijk naar Abu Dhabi, of naar Oman of Georgië… Uiteindelijk vlieg ik van Bali naar Hong Kong, stuk goedkoper dan die andere opties ook nog. Ik heb een sport gemaakt van het vinden van goedkope tickets. Soms is het onmogelijk om voor een prikkie te vliegen maar zoekt en gij zult vinden. De reden dat ik mijn reis in Thailand startte was omdat ik een vlucht van Brussel naar Bangkok had gevonden voor het lachwekkende bedrag van 194 euro en 4 cent. Terugvlucht is duurder maar nog steeds de helft van wat sommige andere mensen betalen. Ik hou van die mensen, zij zorgen er namelijk voor dat ík spotgoedkoop kan vliegen. Toegegeven, ik zit ook liever first class languit een goede film te kijken en aan een cocktail te lurken maar ik geef het geld liever uit op plaats van bestemming. Zo ook de vlucht waar ik deze blog nu aan het typen ben. Van Bali naar Hong Kong is ongeveer drieënhalf duizend kilometer, een vlucht van bijna vijf uren. Na lang zoeken vond ik deze vlucht voor 83 euro incl. bagage. Het blijkt een Airbus A330 dus het is een flink toestel (acht stoelen per rij). Tot mijn grote genoegen is deze vlucht nog niet eens voor de helft gevuld en kan ik kiezen uit wel 50 lege stoelen. Avondeten zit ook bij de prijs inbegrepen, kip met rijst en een glas 7-up, gratis. Deze vlucht – maar dan 24 uur later – kost 298 euro. Hierbij enkele tips voor het vinden van goedkope vluchten. Om te beginnen scheelt het al gauw honderden euro’s als je niet vastzit aan een bepaalde datum, laten we voor het gemak er even van uitgaan dat dit het geval is. De enige vlucht-zoekmachine die ik goed vind is Skyscanner. Bij deze app kun je aangeven dat je in een bepaalde maand wilt vertrekken naar welke bestemming dan ook. Op deze manier zat ik vorig jaar voor zeventien euro op Sicilië. Ook bijvoorbeeld zoeken op luchthavens in de buurt kan veel geld schelen. Ook is er Google flights. Dit is een geavanceerde zoekmachine met vele opties. Ik check bij elke vlucht die ik boek beide zoekmachines omdat er toch vaak verschillen zijn. Vind je de vlucht te duur? Stel op de apps een alarm in, zodra de vluchten van prijs veranderen krijg je een mailtje. Je moet vooral letten op de kleintjes. ‘Priority lane’ voor maar tien euro? Vergeten! Welk nut heeft het om geld te betalen om als eerste in het vliegtuig te zitten terwijl er nog honderden anderen na jou binnenkomen? Verzekering voor maar 25 euro? Sluit nooit een verzekering af bij het boeken van je ticket, bij Univé ben ik voor 4.50 euro per maand doorlopend verzekerd, stuk goedkoper! Stoel uitkiezen voor zeven euro? Als het gratis is, doen, zo niet, zonde van het geld! Vluchten die niet via Arke, D-reizen of Stip (o.i.d.) gaan zijn vaak niet volgeboekt en kun je dus vaak zelf een stoel kiezen. Gratis. Dorst? Neem een leeg waterflesje mee en vul deze bij de toiletten ná de security-check (dus pas bij de gate). Dit scheelde mij op de luchthaven in Australië zes euro.
Home sweet home
De afgelopen vier dagen in Hong Kong had ik zeker niet willen missen, wat een gave stad is dit! Van de duurste merken op aarde tot de kleinste winkeltjes met allerhande rotzooi, van ronkende Maserati’s tot marktkraampje met kippenpoten, de Chinese tradities en westers kapitalisme gaan hier hand in hand. Een goede afsluiter van deze reis. Al met al was dit een avontuur om nooit te vergeten, wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Ik wil dan ook mezelf bedanken voor het vertrouwen in mij, zonder mij had ik het niet gekund. Op enkele kleine irritaties na kon ik het enorm goed met mezelf vinden en zou dan ook zo weer met mij op reis willen.
